Որ Հայի ոտքն Էնկանէ Էրգիր...

Մալ բար դըկըմ,

Մալ բար նաբա,

Վաթան շիրինա,

Դաստ սար նաբա:

Տան իրերը բառնում եմ,

Բայց տունը չի բեռնվում,

Հայրենիքը քաղցր է,

Նրանից ձեռք չի քաշվում:

Պատառիկ է Ն.Բասենի Գիլանտափ գյուղի քրդական բանահյուսությունից: Դե արի ու մի ասա՝ Մենք Ցեղասպանության ճանաչման հարցնենք լուծում, որ ի՞նչ անենք... Փո՞ղ ստանանք: Տո խոխեք Էրգիրն ձեռներիցս վաղուց գնումա:

Ես փող չեմ ուզում: Ես ուզում եմ Հայի ոտքը Էնկանէ Էրգիր, որ Էրգիրն խալխի բաժին չդառնա: Որ Հայի ոտքն Էնկանէ Էրգիր խալխն իր բաժին փուշը կառնէ ու վաղ թե ուշ կթողնի կերթա, թե չէ մոռացեք Էրգրի մասին, նստեք տեղներդ ու փող մուրացեք:

ԷՐԳԻՐ ՄԵՐ ԿՈՂՄՆ Է, ՄԵՆՔ ԷՐԳՐԻ ԿՈՂՄԸ ՉԵՆՔ